​​​​​​​เรื่องเล่าผี&&

[Marinas]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความแก่นแก้ว แล้วก็ออกจะแก่นแก้ว จนถึงทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานศึกษาที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า แล้วก็มีอายุไม่ต่ำลงยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่ไปที่มาอย่างช้านาน ก็เลยไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแม้กระนั้นไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งหมดทั้งปวงของสถานที่เรียน ถูกเก็บเอาไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องนอกจากอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ แต่งแต้มอยู่ ที่ผนังน่าจะแทบๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งคนใดกันแน่ที่เป็นครูสายการศึกษาเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งใครกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ในทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน บางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในสถานศึกษาต่างรู้กันดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่าสยดสยอง อย่างมากมาย แต่ดูท่าด้วยความซุกซน ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็พูดได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ เปลี่ยนเป็นเรื่องตลกที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมาบอกเล่าเกินจริง จนถึงมิได้คิดอะไรเยอะแยะนักนั่นเอง


แต่ว่าแล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดแจง ปิดโรงเรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนฝูงๆเพื่อคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน พวกเราได้กระทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จะต้องนั่งรอคุณครูที่บันไดข้างเวทีแต่ว่าอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องเล่าผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน และความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้กล่าวว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับกลายเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกอัดเทปเอาไว้ แล้วก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนช่วงเวลาเย็นที่เงียบกริบของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงรวมทั้งเริ่มน่าสยดสยองขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับเพื่อนพ้องๆต่างทุกคนเงียบกันหมด และต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนพ้องสตรี ในห้องเริ่มมีลักษณะสั่นกลัว และร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมมั่นใจได้เลยว่ามันจะต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม รวมทั้งได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกร้องเพลงขึ้น แล้วก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถที่จะชี้แจงได้ เรื่องผี

แม้กระนั้นด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูอย่างกับว่ายังคงตลกโปกฮา กับเพื่อนฝูงผู้หญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรจำนวนมากนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรอย่างนี้ หรือ โลกงามมากไม่น้อยเลยทีเดียว นักผมเลยบอกสหายไปว่าไม่เป็นไรหรอกพวกครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา ด้วยเหตุว่าหอประชุมนั้น ค่อนข้างจะที่จะเงียบและก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องผี

แม้กระนั้นดูเหมือนกับว่าบรรยากาศจะไม่ได้ดีขึ้นเลย สหายๆสาวๆต่างพากันร้องไห้และสั่นกลัว แล้วก็ผมก็นึกในใจว่า เพราะอะไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแม้กระนั้นด้วยบรรยากาศ ก็อาจเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นอาจไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยอย่างเดียวกัน 

แม้กระนั้นต่อจากนั้น ราวๆ 10 กว่านาทีหลังจากที่เราได้ยินเสียงเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดและด้วยความตื่นตระหนก พร้อมทั้งประตูห้องเปิดออกมาทั้งๆที่ปลอดคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็ไม่เห็นคนไหนกันอยู่ด้วย อย่างเดียวกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดกันด้วยความหวาดกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นคนเดียวที่ดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้เห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้โดยทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่แท้ รวมทั้งมันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีด และก็ดังทั้งโรงเรียน จนทำให้พวกอาจารย์แล้วก็อาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นและก็เราก็ได้ ทำการเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง จนกระทั่งทำให้คุณครูที่สถานศึกษานั้น ต่างมองหน้ากันแล้วก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันเลยดีกว่า...

หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเกิดเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที แล้วก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าอาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน แล้วก็ปฏิเสธคุณครูทันทีหรือรวมถึงการขนของ หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ควรต้องไปกันครั้งละหลายๆคนอีกด้วย 

ต่อจากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะเพื่อนพ้องกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอคอยเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง แล้วก็หัวข้อนี้ก็แปลงเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เล่าเรื่องผี �������เรื่องผี