ฝึกฝนเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Ailie662]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากมายเท่านั้น

อย่างกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากมายเท่านั้นที่ควรจะ

ถนอมจงรู้ถนอม เพราะ เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเศร้าใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกหดหู่ถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนกระทั่งสาแก่ใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความผูกพันมิได้

ใครก็ตาม เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องทำความเข้าใจที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเท่าใดด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่เฒ่า จึงอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีใครดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าหากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็จำต้องฝึกฝนปลดปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

ควรทำความเข้าใจที่จะสรรเสริญผู้ที่ความสามารถ รวมทั้งแม้คุณมีความรู้สึกว่าตัวเองสู้บุคคลอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยใจ เพราะเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาราวกับคนอื่นธรรมดา

บิดามารดาคือผู้ที่รักและก็ห่วงใยต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารพ่อแม่หรอ ที่มีลูกไม่รู้โตสักที

ไม่มีอะไรดังเดิม

เพราะว่าทุกอย่างแปรไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอาขั้นตอนการเก่าๆมาแก้ไขปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นมิได้สนใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินเช่นเดียวกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

จุดหมาย อย่ า ให้ผู้ใดกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของมนุษย์ เกิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง