สิ่งที่แม่โป้ปดมดเท็จพวกเราเสมอมา (แล้วคุณจะรักแม่เพิ่มมากขึ้น)

[Fern751]

พอไม่มีเงิน คนแรกที่นึกถึง คือ พ่อและก็แม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่คิดถึงหมายถึงแฟนแล้วก็เพื่อนฝูง

ครั้งแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ในตอนที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากจนกระทั่ง บ่อยมาก

ที่ไม่มีของกินพอเพียงสำหรับทุกคนเวลารับประทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และพูดว่า"ทานเยอะมากๆนะลูก แม่หิวเท่าไร" ทีแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน มักจะหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่มีประโยชน์ ต่อสภาพร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นของกินซึ่งผมชอบกินมากมาย ในช่วงเวลาที่ผมกินต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมแทะรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกซาบซึ้งทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกกินเถิด แม่ไม่ค่อยชอบรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

แล้วก็รายจ่ายทุกอย่างในบ้าน บางเวลาผมตื่นขึ้นมากมายลางดึกดื่น

ผมเห็นแม่ยังคงนั่งปฏิบัติงานอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ขอรับ..นอนเถิดนะครับมันดึกมากแล้ว" ผมบอกกับแม่

และก็แม่ยิ้มและกล่าวกับผมว่า"ลูกนอนเถอะ แม่ยังไม่ง่วง"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนปกติ

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นกำลังดวงใจให้ผม แม่นั่งรอคอยผมท่ามกลางแสงแดดแรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้จัดเตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ว่าความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่รวมทั้งบอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แม้กระนั้นแม่บอกว่า "ดื่มเถิดลูก แม่ไม่กระหาย" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

แล้วก็ภายหลังที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเพราะว่าโ ร ค ร้ าย แม่ของผมต้องรับภาระ

ค่าครองชีพทั้งสิ้นผู้เดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีวันไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางคนก็เสนอแนะให้แม่สมรสใหม่แต่ว่า แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดพร้อมกับกล่าวว่า

"ฉันไม่ได้อยากต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้สำเร็จการศึกษาแล้วและได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยเห็นด้วยเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่คืนมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินพอใช้ได้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยค่าจ้างรายเดือนที่สูงลิ่ว

แล้วก็ผมตั้งใจจะพาแม่มาใช้ชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่แม่ผมท่านไม่ได้อยาก ไม่ก่อกวนผม แม่ กล่าวกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก ดังเดิม

รวมทั้งครั้งที่แปด

พอเพียงแม่แก่ตัวลง ก็จะต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเพราะว่าโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ทันที

แม่นอนอย่างอ่อนล้าภายหลังการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปเยอะแยะเลย แม่ดูผมด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่าเธอรัก

และมุ่งหมายจะได้เจอผมเยอะที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมบางมากมาย รวมทั้งดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปมาก และผมดูแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ เพราะว่าการได้มองเห็นม่าม้าที่รักอยู่ในภาวะนี้

แม่ได้มองหน้าผมแล้วก็บอกกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่เคยรู้สึกเจ็ บอะไรเลย"

รวมทั้งเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของเธอได้ปิดลงชั่วกับชั่วกัลป์

ครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่มีความสนใจ ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนที่จะสายไป
พ่อแม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/